Zonder zonlicht meer zorgen
Julia Buijs, een studerende studente bij de opleiding Writing For Performance, met nog dik twee jaar te gaan. Houdt van woordgrapjes, woordspel, maar heeft dagelijkse gevechten met spelling. Ze verstopt zich al 22 jaar in kleine kamertjes in Amsterdam om teksten te schrijven over de dood, de hemel en de mensen om haar heen [op wie ze haar teksten "licht baseert"]. Kijk maar niet te dichtbij want dan zie je haar handen trillen en haar tanden klapperen. Maar verder vindt ze het prachtig om hier te staan, dat is toch iets anders dan tegen je moeder of partner je eigen werk citeren die toch alles wel mooi vinden. Het enige wat ze nog mist in haar leven is een kat en het bonsai boompje van haar ex-huisgenoot.
